Zasypał pozwami kilkadziesiąt sądów. Sprytny oszust czy ofiara prokuratury?

Śledczy zainteresowali się działalnością Tomasza W. w 2008 r., gdy między lutym a lipcem zasypał pozwami cywilnymi kilkadziesiąt sądów z całego kraju. Wszystkie były pisane w taki sam sposób. Mężczyzna domagał się w nich wydania nakazów zapłaty 30 tys. zł od fikcyjnych osób za rzekomo udzieloną im pożyczkę. Wymyślał ich nazwiska, np. Tomasz Kot, Maciej Sola, Maciej Kot. Powtarzał też nieprawdziwy adres pozwanych, m.in. ulice Borsucza, Kolna, Golna lub Polna nr 222 w wybranych przez siebie miastach. Każdy z jego pozwów był opatrzony znakami opłaty sądowej o nominałach 50 lub 200 zł. W sumie opłata opiewała na 1500 zł.

Po kilku dniach mężczyzna wycofywał pozwy. Sądy nigdy nie rozpatrywały jego spraw i postępowania umarzały, bo nie dołączał rzekomej umowy pożyczki. To był brak formalny, który uniemożliwiał rozpoznanie spraw. Zgodnie z procedurą, zwracano wtedy Tomaszowi W. koszty poniesionej opłaty za znaki sądowe.

Śledczy zaczęli sprawdzać, czy mężczyzna nie podrabiał takich znaków ścisłego zarachowania lub czy nie pochodziły z kradzieży. Obie możliwości wykluczono. Potwierdziły to specjalistyczne ekspertyzy. Znaki sądowe wyrabiała Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych, a za ich dystrybucję po kraju odpowiadał krakowski sąd. Regulowała to specjalna umowa. Na jej podstawie bank obsługujący sprzedaż znaków sądowych zarabiał 9 proc. minimalnej ich wartości. Przeszukanie mieszkania Tomasza W. niewiele wniosło do wyjaśnienia skąd mógł mieć znaki opłat sądowych. W jego komputerach też nie ujawniono niczego ciekawego.

Mężczyzna został zatrzymany, postawiono mu zarzut dokonania oszustwa na 18 500 zł. To wysokość prowizji za dystrybucję znaków sądowych. Doliczono się 67 pokrzywdzonych sądów z całej Polski, w tym prawie wszystkich z Małopolski, m.in. z Tarnowa, Nowego Sącza, Bochni, Miechowa, Nowego Targu, Brzeska i Wieliczki.

- Przyznaję się do tego, że wysyłałem takie pozwy - Tomasz W. wyjaśniał w śledztwie. Przekonywał, że to legalny proceder. Nic więcej nie chciał powiedzieć. Podobnie lakonicznie wypowiadał się na rozprawie.

- Pan pierwszy raz w sądzie? - zapytał sędzia Wojciech Domański. Średniego wzrostu, szczupły Tomasz W. potwierdził. Jego obrońca chciał umorzenia postępowania, bo "nie ma żadnych znamion przestępstwa", ale sąd na to się nie zgodził. Zdecydował też, że mężczyzna już może dysponować swoim autem wartym 38 tys. zł, zajętym na poczet przyszłych kar.

Na kolejnej rozprawie będą przesłuchani członkowie rodziny mężczyzny - możliwe, że wtedy zapadnie wyrok.

Tomasz W. nie był wcześniej karany, ma wyższe wykształcenie i jest specjalistą od integracji europejskiej. Pracuje w firmie w Krakowie, zarabia 1300 zł.

Gdy rozesłał pozwy po kraju, na jego konto trafiło 109 750 zł, jako zwrot opłat za znaki sądowe. Pozostałe sądy powiadomiono o sprawie i tylko dlatego nie otrzymał kolejnych 96 250 zł. Wyszło na jaw, że w celu przyspieszenia wypłat, w pozwach podawał swój krakowski adres jako miejsce zamieszkania... pozwanych. Odebranie informacji z wybranego sądu, że wycofanie pozwu skutkowało umorzeniem sprawy, powodowało, że Tomaszowi W. szybciej zwracano 1500 zł za znaki sądowe.

Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
"Gazeta Krakowska" na Twitterze i Google+