W Krakowie rozegra się najbardziej pasjonujący wyścig o władzę

Uzyskać namaszczenie z Warszawy
Gowin jest w Krakowie słaby. W krakowskiej PO dominują dwie grupy - "rasiści" (zwolennicy szefa małopolskiej PO Ireneusza Rasia) i "ludzie lata" (zwolennicy sekretarza małopolskiej PO Grzegorza Lipca). W tradycyjny sposób Gowin nie uzyskałby nominacji, gdyż różne frakcje zjednoczyłyby się przeciw wspólnemu wrogowi. Jedynym sposobem uzyskania nominacji jest desygnowanie przez władze krajowe, wbrew lokalnym protestom.

Gowin zna granice swoich możliwości i wie, że nie zostanie przewodniczącym PO. Jeżeli nawet wygra, oznaczałoby to rozpad Platformy i wyjście z niej środowiska liberalnego. Może być języczkiem u wagi, ale frakcja konserwatywna w PO, chociaż liczna, stanowi najwyżej 30 proc. Tak naprawdę chodzi o uzyskanie jak najlepszego wyniku i dogadanie się z Tuskiem. Relacje między nimi dwoma mogą być napięte, mogą personalnie się nie cierpieć, ale żaden z nich nie osiągnąłby tyle i nie doszedłby tak wysoko, gdyby kierował się osobistymi sympatiami i uczuciami.

Gowin wie, że hasłami światopoglądowymi nie zbierze wielu głosów, więc skupi się na gospodarce. Będzie dążył do tego, żeby głos na niego nie był głosem "za Gowinem", lecz "przeciwko Tuskowi". Uwolniony od obowiązków rządowych, Gowin może teraz jeździć po Polsce i rozmawiać z członkami partii. Tusk, zajęty gaszeniem pożarów w gospodarce i rządzie, nie będzie mógł poświęcić się całkowicie sprawom partyjnym. To zapewne było główną przyczyną przyśpieszenia wyborów w Platformie.

Trzeba jeszcze tylko uwieść PiS
Gowin uchodzi za osobę działającą samotnie. Jeżeli jednak uzyska nominację PO w wyborach na prezydenta Krakowa, ma duże szanse na wygraną. Kluczem do niej jest przejęcie elektoratu Prawa i Sprawiedliwości w II turze.
PiS w radzie miasta Krakowa, wbrew pozorom opozycyjności, współpracuje zgodnie z prezydentem Majchrowskim. Przykładem może być głosowanie o nieudzielanie absolutorium, w którym radni PiS wstrzymali się od głosu, co de facto jest poparciem prezydenta. W ostatnich wyborach Duda stwierdził publicznie - "nie głosujcie na Kracika". Tym razem będzie mu znacznie trudniej wyrazić taką deklarację. Nawet jeżeli to zrobi, wyborcom PiS jest znacznie bliżej do Gowina niż do byłego członka SLD.

Gowin może też ogłosić, że wystartuje, nawet jeżeli nie uzyska poparcia PO. Będzie wtedy kandydatem niezależnym, być może z poparciem małych partii prawicowych oraz PJN i PSL. Efektem tego będzie jedynie to, że do drugiej tury przejdzie Majchrowski i Duda, a członkowie Platformy wykluczą się nawzajem.

Majchrowski lub jego "delfin"
Prezydent Majchrowski (rocznik 1947) wystartuje na pewno, jedyną przeszkodą może być stan zdrowia. Jeżeli prezydent uzna, że trzy kadencje wystarczą, wyznaczy z wąskiego grona swojego "delfina" (w średniowiecznej Francji ten tytuł przyznawano następcy tronu). Solidarna Polska wystawi Ziobrę, bez względu na to, czy uzyska mandat europosła czy nie. Obecnie pojawiające się nazwiska nie są znane nawet wąskiej grupie osób interesujących się polityką. PSL musi otworzyć się na środowiska miejskie, gdyż elektorat rolniczy kurczy się z każdym rokiem, prawdopodobny jest zatem start najbardziej znanego krakowskiego polityka tego ugrupowania, Władysława Kosiniaka-Kamysza.

Poprzeć Tuska, by zostać wojewodą
Jeżeli Tusk wygra wybory partyjne z poparciem Gowina, krakowski polityk zostanie wojewodą. Manewr ten został już przez PO zastosowany podczas ostatnich wyborów. Gowin musi pojawiać się w mediach, przecinać wstęgi i udzielać się na forum lokalnym. Musi mieć funkcję, dzięki której będzie zbierał głosy. Mandat posła to za mało, zresztą konieczność jego zrzeczenia się nie będzie zbyt dotkliwa. Nawet jeżeli nie wygra wyborów na prezydenta, pozostanie na stanowisku wojewody aż do wyborów parlamentarnych w 2015 r., podczas których ma zapewniony mandat poselski.

Myślę, że ostatecznym celem Gowina jest kandydowanie na prezydenta Polski w roku 2020. Reelekcja Bronisława Komorowskiego jest pewna, zbiera pozytywne opinie nawet u większości wyborców PiS. Jedyna niewiadoma, to czy stanie się to w I turze czy też będzie potrzebna dogrywka. Jeżeli Gowin wygra w 2014 i 2018 wybory na prezydenta miasta Krakowa, będzie to stanowiło doskonały punkt startu do najbardziej prestiżowego urzędu w Polsce. W ten sposób ukoronuje swoją błyskotliwą karierę polityczną.

Autor jest politykiem PSL
Śródtytuły pochodzą od redakcji