Robert Lewandowski: Sami nie wiemy, gdzie kończą się nasze marzenia

Planem minimum był awans z grupy, tymczasem jesteście już w ćwierćfinale. Co dalej?
Dalej kolejny mecz, w czwartek w Marsylii i tylko o nim już myślimy. Czujemy dużą radość, ale to przecież nie koniec. Naprawdę sami nie wiemy, gdzie kończą się nasze marzenia, ambicje i możliwości.

Spotkanie ze Szwajcarią było kolejnym, w którym graliście nierówno. Skąd taka różnica w dwóch połowach?
Po przerwie chyba zwyczajnie baliśmy się zaryzykować, woleliśmy trzymać wynik, który był dla nas korzystny. No i niestety się nie udało.

Za to w karnych już tak.
Ćwiczyliśmy je po każdym treningu. To oczywiście zawsze loteria, bo nie da się wyćwiczyć wszystkiego, jest przecież jeszcze bramkarz, jego zachowania i łut szczęścia. Ale my trafiliśmy pięć na pięć. O to chodziło i to nam dało zwycięstwo. I strzelaliśmy tak, że nie poradziłby sobie żaden bramkarz świata.

Jest Pan mocno poturbowany?
Szwajcarzy grali twardo i ostro. Na mnie było kilka fauli, ale jeden brutalny. Nawet nie chcę myśleć, co by się stało, gdybym wtedy trzymał stopę na ziemi. Wydaje mi się, że turniej wtedy byłby dla mnie skończony.

To zero w strzeleckim dorobku zaczyna ciążyć?
Nie. Jestem dumny, że noszę opaskę kapitana takiej fantastycznej reprezentacji i daję jej z siebie wszystko. Ja nie strzelam, ale trafiają inni, wygrywamy mecze, awansujemy dalej. Przecież o to w tym wszystkim chodzi. A ja wierzę, że za tę swoją pracę i tak zostanę kiedyś nagrodzony. Bo chcemy we Francji zostać jak najdłużej.

Zdołacie się zregenerować do przyszłego czwartku?
Absolutnie tak. Wiemy o co gramy, a to też sprawia, że mięśnie bolą nas mniej. Osiągnęliśmy historyczny wynik, ale trzeba próbować iść jeszcze dalej.

Komu kibicował Pan w meczu Chorwacja – Portugalia?
Od początku życzyłem im tylko... dogrywki, żeby też poczuli zmęczenie. Zwycięzca był mi obojętny.

Notowali w St. Etienne Rafał Musioł i Remigiusz Półtorak