Dlaczego dopiero teraz wydaje Pan płytę z piosenkami ze spektaklu ,,Aj waj!, czyli historie z cynamonem"? Przecież premiera przedstawienia była 5 lat temu.
Chciałem, żeby piosenki najpierw "ograły się" na scenie. Za to teraz mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że ta płyta stanowi maximum tego, co mogliśmy słuchaczom z siebie dać.
Dlaczego zdecydował się Pan opowiedzieć w piosenkach właśnie żydowskie historie?
Kiedyś w mojej rodzinie krążyła legenda, że dziadek był Żydem. Nie jestem pewien, czy to prawda, ale sądząc po wyglądzie mojej mamy i siostry, chyba tak. Rosłem więc w przekonaniu, że płynie w moich żyłach żydowska krew. Kiedy szukałem tematu na spektakl, odezwały się we mnie te sentymenty. Ale żeby zabrać się do pracy nad przedstawieniem, musiałem się porządnie przygotować.
W jaki sposób?
Najpierw przez kilka lat studiowałem kulturę żydowską. Obłożyłem się książkami, filmami oraz dziesiątkami płyt z muzyką klezmerską i kantoralną. Chodziłem na kursy języka jidysz, wycinanki żydowskiej i żydowskiego tańca. Wszystko po to, żeby nasiąknąć tą kulturą. No i poza tym w restauracji Klezmer Hois często jadałem różne dania kuchni żydowskiej. Zauważyłem wtedy, że dużo w niej potraw z cynamonem. Ten cynamon pojawia się również w
sztuce i literaturze żydowskiej, ot choćby w "Sklepach cynamonowych" Brunona Schulza. Mając ciągle w nosie zapach tego cynamonu, zacząłem przekształcać tę kulturę na swoją modłę, według własnej wrażliwości i poczucia humoru.
Anna Wójciak: Śpiewałam na ulicy, a teraz wygrałam festiwal
A nie zdarzyło się, że po spektaklu podszedł do Pana jakiś Żyd i miał pretensje o nadmiar tego ostatniego?
Wprost nie, ale bywało, że ktoś chwaląc spektakl, zwracał mi uwagę na inne rzeczy, na przykład mówiąc - ,,w naszej kulturze nie było dziwek i pijaków". Tłumaczyłem takiej osobie, że rozumiem, iż chce idealizować swoją kulturę, ale o dziwkach taki Singer pisał wielokrotnie. Ulica Krochmalna, na której stoi dziwka z mojej piosenki, słynęła niegdyś właśnie z tego, że była ulicą żydowskich prostytutek. Podobnie jest z pijakiem, który u mnie przepija kozę, surdut i zegarek. W książkach Szolema Alejchema postaci pijaków występują. Święto Purim to święto, w czasie którego Żyd ma niemal obowiązek się upić. W moim spektaklu odnoszę się do kultury żydowskiej z wielką sympatią i podziwem, ale pisząc nie chciałem stworzyć lukrowanej laurki. Chciałem pokazać także żydowskie słabości i śmiesznostki. Chyba właśnie ten barwny, żywy obraz powoduje, że spektakl cieszy się takim zainteresowaniem. Ostatnio wystawiony został po raz 300. Gdziekolwiek się z nim pojawiamy, jesteśmy nagradzani gorącym aplauzem.
To prawda, że długo nie mógł Pan znaleźć odpowiedniego twórcy muzyki do tych piosenek?
Mało powiedziane. W czasie ponadrocznych poszukiwań przetestowałem 30 twórców. Bez rezultatu. Chciałem już nawet zamknąć te teksty w szufladzie. Aż kiedyś poszedłem do Bagateli na spektakl pt. "Rewizor". Usłyszałem w nim muzykę, która mnie zachwyciła. Okazało się, że to dzieło Bolka Rawskiego. Zaproponowałem mu, żeby skomponował muzykę do "Historii z cynamonem". I tak stał się współautorem sukcesu tego spektaklu.
Wybierz prezydenta Krakowa.**Oddaj głos już dziś**
Zobacz co mają do powiedzenia krakowianom**kandydaci na prezydenta**
Brutalne zbrodnie, zuchwałe kradzieże, tragiczne wypadki. Wejdź na**kryminalnamalopolska.pl**
60 tysięcy złotych do wygrania. Sprawdź jak. Wejdź na**www.szumowski.eu **
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
