Krystyna Pałka: Dobrze, gdy pojawia się stres. Wtedy szybciej biegam i lepiej strzelam

Jest Pani reprezentantką tego samego pokolenia co Justyna Kowalczyk i Kamil Stoch - które wyrosłona skrawku Polski i zaprzecza tezie, że jesteśmy krajem łamag, dzieci wychowywanych z dala od sportu.
Wcale tak nie jest. Owszem, problemem są często nie najlepsze zajęcia wychowania fizycznego w szkołach, sama pamiętam, jak wyglądały u mnie w podstawówce, ale trzeba też zaznaczyć, że dużą rolę odgrywają rodzice, zwalniający swoje dzieciaki z wuefu. Ja uważam, że dzieci powinny uprawiać jak najwięcej dyscyplin sportowych. Nie wyczynowo, dla zdrowia. Zdolnej młodzieży jest sporo, ale by wyrastali kolejni reprezentanci Polski, trzeba stworzyć odpowiednie warunki do przygotowań. To zrobiono na przykład w Kościelisku, gdzie ostatnio miałam okazję biegać na nartach.

I jakie wrażenia?
Podziwiam tę gminę. Ludzie w Kościelisku wykonali kawał dobrej roboty - z jednej strony jest tam trasa na pięć, z drugiej na trzy kilometry. Można biegać, biegać i biegać. Trasa była tak dobrze przygotowana, że mogłam używać nart przeznaczonych do startów, nie bojąc się, że je zniszczę. Fajne jest też to, że spotkałam wiele osób. Widać, że ten sport zaczyna się rozwijać.

Pani jest już rozpoznawalna? Ludzie wskazują na Panią palcem, czy wręcz podbiegają, zagadują?
Tak, właśnie miałam parę takich sytuacji, musiałam się zatrzymywać na fotki (śmiech). Naprawdę to bardzo miłe.Ludzie biegają, więc wiedzą, ile pracy, wysiłku, poświęcenia trzeba włożyć w to, żeby móc biegać na wysokim poziomie.

W tym sezonie za Panią trzy rundy Pucharu Świata. Po ostatniej, we Francji, nie od razu wróciła Pani do Polski. Dlaczego?
Miałam badania w klinice Red Bulla, musiałam zostać na pięć dni w Salzburgu. Poza tym chciałam zrobić sobie regenerację z tym moim neurocoachingiem. Korzystam z niego od dwóch lat. Wiem, że mi pomaga.

Na czym polegają sesje neurocoachingu?
Przez godzinę, czasem godzinę dwadzieścia, leżę sobie wygodnie w fotelu i słucham muzyczki. Są różne programy - zależne od tego, jak się w danym dniu czuję, czy jestem przed zawodami czy po. Czy ma mnie to pobudzić, czy zregenerować. Relaksuję się, a muzyka pozytywnie wpływa też na mój układ nerwowy, poprawia koncentrację.

Jak często z tego Pani korzysta?
Kiedy tylko się da. W grudniu, przed zawodami w Hochfilzen, miałam siedem seansów. Mamy sporo wyjazdów, co oczywiście utrudnia częste wizyty w Austrii. Ale mam też iPoda z tą muzyczką, dzięki czemu mogę jej słuchać na przykład podczas podróży albo przed startem. Muzyka z głównego aparatu ma jednak mocniejsze oddziaływanie, dlatego staram się jeździć do Salzburga, kiedy to tylko możliwe.

Neurocoaching zastępuje Pani współpracę z psychologiem?
Można tak powiedzieć, ale to nie ma nic wspólnego z pracą, jaką wykonuje psycholog. To działanie na układ nerwowy i przyspieszanie regeneracji organizmu. Także poprawianie pracy serca. Raz na jakiś czas jeżdżę do Niemiec, gdzie przechodzę badania. Jestem podłączana do różnych aparatów, które wykazują, jakie są efekty tych sesji z muzyką dla organizmu, że wiek biologiczny serca obniża się. Po wysiłku potrzebujemy minimum 48 godzin, żeby się zregenerować, a dzięki neurocoachingowi mój organizm regeneruje się nieco szybciej.

Muszę poświęcić godzinę dziennie na to, by poleżeć i posłuchać muzyki, zrelaksować się

Zna Pani innych sportowców korzystających z metody neurocoachingu?
Korzysta z niego wielu zawodników z narciarstwa alpejskiego - Austriaków, Niemców. Wśród skoczków Gregor Schlierenzauer. W biathlonie neurocoaching pomógł m.in. Magdalenie Neuner (dwukrotna mistrzyni olimpijska z Vancouver - przyp.). Miała duży problem ze strzelaniem, jej koncentrację poprawiło m.in. słuchanie Mozarta przed zawodami. Wiem, że teraz z neurocoachingu korzysta m.in. Szwajcarka Selina Gasparin. W tym sezonie zaczęła wygrywać zawody Pucharu Świata. Naprawdę, metoda jest sprawdzona, jej efekty udowodnione przez Niemców. Dla mnie jest bardzo dobra także dlatego, że jestem bardzo ruchliwą osobą i często nie potrafię znaleźć godziny, by spokojnie usiąść i odpocząć. A teraz wiem, że muszę poświęcić godzinę dziennie na to, by poleżeć i posłuchać muzyki, zrelaksować się. Neurocoaching zmusza mnie do odpoczynku.

Podczas sesji z muzyką nie może Pani pewnie wykonywać innych czynności?
Właśnie że mogę - pracować na komputerze, pisać coś. Ja przeważnie czytam książkę. Czasem łapię się na tym, że słuchając tej muzyki, czytam coraz szybciej.

Kończy się najlepszy rok w Pani karierze. O ile szybciej doszłaby Pani do tego pułapu formy, gdyby nie problemy zdrowotne? Swoje zrobiły też pewnie lata ciężkich treningów, gdy głównym trenerem kadry był Roman Bondaruk...
Myślę, że mogłam wcześniej dojść do dobrych wyników. Z drugiej strony te kontuzje, które stawały mi na drodze, też traktuję jako coś, co pomogło mi się znaleźć w tym miejscu, w którym jestem. Myślę, że bez tego mój charakter nie wzmocniłby się na tyle, abym mogła przezwyciężyć każdy gorszy moment. A jeśli chodzi o trenerów, Romana i Nadię (Biłową, prowadziła kadrę kobiet za czasów Bondaruka - przyp.), to z Nadią wykonałam kawał dobrej roboty. Nauczyła mnie, na czym polega strzelanie. Poza tym wykonałam bardzo dużą pracę treningową, to wtedy zbudowałam bazę, na której mogę się teraz opierać. Potem praca treningowa została zmieniona - doszło więcej dynamiki, szybkości. I zaczęłam szybciej biegać nie tylko ja, ale i pozostałe dziewczyny.

Pani dużym atutem jest odporność na stres. Bo zakładam, że w biathlonie to, czy ktoś sobie radzi z presją, ujawnia się przede wszystkim na strzelnicy.
Ja zawsze uważałam, że nie mam się czym stresować, czym denerwować. Podczas startów nie wykonuję nowych czynności - robię to, co robię codziennie na treningach. Bardzo się cieszę, gdy pojawia się u mnie stres, bo organizm wymusza wtedy większą koncentrację. Wtedy potrafię znacznie szybciej biegać i lepiej strzelać. Ale nie mam też poczucia, że skoro zdobyłam medal na mistrzostwach świata, to teraz cały czas muszę kręcić się koło podium. Biathlon jest dyscypliną loteryjną, w niej naprawdę nie wiadomo, kto wygra.

Myśli o igrzyskach przychodzą często?
Jeszcze nie. Mam świadomość, że to główne zawody sezonu, ale cały czas koncentruję się na tym, by poprawić formę biegową.

Artykuły, za które warto zapłacić! Sprawdź i przeczytaj
Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
"Gazeta Krakowska" na Twitterze i Google+